Vanaf half Juli 1942 tot eind Februari 1943 zijn er 52 treinen naar Auschwitz vertrokken. Niet alle inzittenden echter hebben Auschwitz bereikt. In de periode van 28 Augustus tot 8 December 1942 stopten 18 van de 28 deportatietreinen van Westerbork in Kosel, ca. 80 km voor Auschwitz en daar werden jongens en mannen tussen ca 15 en 50 jaar gedwongen om de trein te verlaten. Zij werden tewerkgesteld in werkkampen in de omgeving van Kosel, die anderhalf jaar later z.g. “Aussenkommandos” van Auschwitz of Gross-Rosen werden. Van de 3450 personen hebben slechts 181 deze werkkampen overleefd.
Schöppinitz was een van deze werkkampen voor Joodse dwangarbeiders. Er is maar weing informatie over het kamp bekend. Het werk hier werd gedaan voor de fa. Haage bij de construcit van de spoorweg Berlijn-Krakow. Het kamp werd in October 1942 geopend en aan het einde van October/begin November 1943 weer gesloten.
Eind October 1942 arriveerden er ongeveer 400 personen van Westerbork in Schöppinitz; de bewakers waren “Volksduitsers”, die niet onderdeden voor de SS…… het ene Kommando was hier net zo slecht als het andere ……… Het werk kostte elke dag de nodige slachtoffers”- het gebeurde dat Joden, die hier werkten, zichzelf in wanhoop voor een locomotief of trein gooiden. ”Wij hadden geen handschoenen….. het werk moest gedaan worden, zelfs al bleef het ijzer aan je handen plakken van de kou”.
Bronnen: L. de Jong, Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog 1939-1945 Deel 8 2e Helft, blz. 708 en vanaf blz. 790. Verder: http://www.deutschland-ein-denkmal.de